Συνέντευξη με τις Παράξενες Μέρες

Παράξενες Μέρες:

«Υπάρχει πάντα κάπου ένα σκοτάδι που λάμπει»

Μια κουβέντα με τον Αντώνη Μοσχούτη και τον Άρη Τρουπάκη (Παράξενες Μέρες)

τη συνέντευξη έλαβε ο Ηρακλής Οικονόμου

Τους γνωρίσαμε πριν από οχτώ χρόνια (κι από εδώ) με τον ομώνυμο δισκογραφικό τους ντεμπούτο. Τους ξανασυναντήσαμε το 2015 με «Το σκοτάδι που λάμπει». Ο καθαρός ροκ ήχος τους, η νευρική τους μελωδικότητα, το στιχουργικό μίγμα λυρισμού και δυναμισμού παραπέμπουν σε μεγάλες στιγμές του ελληνικού ροκ. Αντώνης Μοσχούτης, Άρης Τρουπάκης, οι Παράξενες Μέρες και πάλι, στα Προάστια και στη δισκογραφία.

- Από το 2009 μέχρι το 2015 φαντάζει σαν ένα μεγάλο διάστημα δισκογραφικής απουσίας. Τι μεσολάβησε από την πρώτη δουλειά του συγκροτήματος; Τι κάνατε όλα αυτά τα χρόνια;

Καταρχάς, κανένας από εμάς δεν ζει από τη μουσική, και άρα δεν έχουμε την πολυτέλεια της πλήρους ενασχόλησης με αυτήν. Κατά δεύτερο, δε βιαζόμασταν να κυκλοφορήσουμε έναν δεύτερο δίσκο. Δουλέψαμε πολύ καιρό πάνω στο υλικό του δίσκου και όταν νοιώσαμε ότι το αποτέλεσμα μας αντιπροσωπεύει προχωρήσαμε. Μεσολάβησαν πολλές εμφανίσεις, κάποιες αλλαγές στην αρχική σύνθεση του συγκροτήματος, και πολλές δοκιμές πάνω στο υλικό.

- Και τι ακριβώς είναι «Το σκοτάδι που λάμπει» με τα τραγούδια του και τα ενδιάμεσα μουσικά του θραύσματα; Ποια ιστορία αφηγείστε;

Το “Σκοτάδι που Λάμπει” είναι ακριβώς αυτό: ένα μουσικό ταξίδι προς ένα σκοτάδι που λάμπει. Καθώς τα χρόνια σκοτεινιάζουν, προσπαθούμε να μιλήσουμε για όλα εκείνα που πεισματικά λάμπουν και σκοντάφτουμε πάνω σε μικρούς ή μεγάλους φάρους - σιωπηλούς ή φλύαρους.

- Το δελτίο τύπου με τρόμαξε λίγο: «το ροκ συναντιέται με τις λύρες του Πόντου, τους ήχους της Ηπείρου και τους αμανέδες της Ανατολής…». Όλο αυτό το πράγμα με τις μίξεις και τις συναντήσεις σαν συνταγή μαγειρικής μου ακούγεται πια. Τελικά ηρέμησα όταν άκουσα ατόφια την εξηλέκτρισμένη ροκ φλέβα σας! Ποιες είναι οι επιρροές σας;

Νομίζω ότι έτσι κι αλλιώς η παράδοση είναι ροκ. Μας αφορά εκείνο το κομμάτι της που δεν ωραιοποιεί τα πράγματα, δεν τα τραβάει προς τα πίσω σε ένα εξιδανικευμένο παρελθόν, και συνεχώς επαναδιαπραγματεύεται την ταυτότητα της. Προτείνει κάτι πέρα από τον χρόνο. Κατά τη γνώμη μας δεν παντρέψαμε ανόμοια υλικά. Η σύνδεση της ποντιακής λύρας π.χ. με τον ηλεκτρικό ήχο είναι στα αυτιά μας αυτονόητη. Σε ότι αφορά τις επιρροές μας, δεν θα σου πούμε και πολλά διαφορετικά ονόματα καλλιτεχνών απ’ ότι θα έλεγαν οι περισσότεροι, και τελικά αυτό που έχει σημασία είναι ο καθένας μας πως μετουσιώνει αυτές τις αναφορές σε κάτι δικό του.

- Πόσο είναι η ηχητική σας ταυτότητα προϊόν συλλογικής δουλειάς όλου του συγκροτήματος; Εννοώ, τι παραπάνω φέρνει η συνύπαρξη του δημιουργικού διδύμου Μοσχούτης-Τρουπάκης με τα υπόλοιπα μέλη του συγκροτήματος σε επίπεδο ήχου;

Είναι προϊόν συλλογικής εργασίας φυσικά… δεν πηγαίνουμε στον κιθαρίστα ας πούμε μία παρτιτούρα για να την αποδώσει. Προτείνουμε ένα γενικό πλαίσιο μέσα στο οποίο οι μουσικοί καταθέτουν τις ιδέες τους. Πολλές φορές το κομμάτι που έρχεται στην πρόβα καταλήγει να έχει τεράστια απόσταση από το τελικό ηχητικό αποτέλεσμα του δίσκου και τούτο χάρη και στις παρεμβάσεις των υπολοίπων μελών του συγκροτήματος.

- Και ποιο είναι το μυστικό ώστε εσείς οι δύο να ανέχεστε ο ένας τον άλλον και να συνδημιουργείτε σε βάθος χρόνου;

Όλες οι σχέσεις για να αποδώσουν δημιουργικά θέλουν υπομονή, επιμονή και χτίζονται διαρκώς σε βάθος χρόνων. Θα ήταν μεγάλο λάθος αν μετά από τόσα χρόνια και έχοντας κατακτήσει τουλάχιστον το αυτονόητο που είναι η ειλικρίνεια, η εκτίμηση, ο σεβασμός, η εύκολη συνεννόηση μεταξύ μας αλλά και με τα υπόλοιπα παιδιά της μπάντας, να κάνουμε πίσω επειδή δυσκόλεψαν τα πράγματα ή πήρε μια διαφορετική πορεία η ζωή του καθενός σε προσωπικό επίπεδο. Αυτό που δημιουργούμε μαζί είναι μουσική και για μας αυτό είναι μία σταθερά για να μπορούμε να αντιμετωπίζουμε την όποια δυσκολία.

- Ο ραδιοσταθμός «Στο Κόκκινο» υπογράφει την παραγωγή του δίσκου. Σας απασχόλησε η κομματική σύνδεση του σταθμού;

Έρχεται ένας ραδιοφωνικός σταθμός με κάποιους πολύ καλούς μουσικούς παραγωγούς και ρεπερτόριο που μας εκφράζει, μέσω της πολύ καλής μας φίλης Ευγενίας Λουπάκη, και μας προτείνει να κυκλοφορήσει τη δουλειά μας. Ποτέ δε μας φόβισε το ενδεχόμενο ταύτισης της μπάντας με την όποια πολιτική γραμμή του σταθμού και όποιος ακούσει τα τραγούδια μας θα καταλάβει το γιατί.

- Πάντως, σε αντίθεση με π.χ. τη δεκαετία του ’80 όπου ένα ρεύμα κοινωνικής διαμαρτυρίας συναντήθηκε οργανικά με το ελληνικό ροκ, σήμερα το πράγμα φαίνεται λίγο πιο flat. Πώς βλέπετε την κατάσταση της εγχώριας ροκ σκηνής;

Εκείνος που τον απασχολεί τι εκφράζει σήμερα η ελληνική ροκ σκηνή θα πρέπει να το αναζητήσει μακριά από τηλεοράσεις, playlist, ακριβοπληρωμένες εμφανίσεις και οποιαδήποτε μορφή καπήλευσης κοινωνικών ρευμάτων. Υπάρχουν καλλιτέχνες που μόνο επίπεδους δεν θα τους χαρακτήριζε κανείς. Απλά είναι λίγο πιο δύσκολο να τους ανακαλύψεις μέσα στον ορυμαγδό της πληροφόρησης - αλλά υπάρχουν. Κατά συνέπεια, η καλή μουσική γενικότερα υπάρχει γι’ αυτούς που έχουν τη διάθεση να την ανακαλύψουν. Εξ’ άλλου, όσον αφορά τη διαμαρτυρία, το ζητούμενο δεν ήταν ποτέ να διαμαρτύρεσαι αλλά να προτείνεις, να προσκαλείς, να πυροδοτείς ή έστω να παρηγορείς χωρίς να χωρίζεις τον κόσμο σε θύτες και θύματα.

- «Απ’ του ορίζοντα την κόκκινη γραμμή / φτάνουνε σμήνη που ’χαν χάσει τη φωλιά τους» γράφετε στο τραγούδι «Σ’ αυτή την πόλη». Αλήθεια, βλέπετε κάτι να αλλάζει μέσα στην κοινωνία; Βλέπετε κάτι άλλο εκτός από αφόρητο μπέρδεμα και απογοήτευση;

Οι κοινωνίες πάντα αλλάζουν - είναι κάτι δυναμικό και όχι κάτι στατικό. Απλά δεν είναι η κοινωνία που θα σου δώσει απαντήσεις. Υπάρχει η προσωπική σου καλλιέργεια, υπάρχει η φροντίδα για τις προσωπικές σου σχέσεις, υπάρχει  η καθημερινή υπενθύμιση στον εαυτό σου πως δε ζεις μόνο σου, υπάρχει ο διαρκής αγώνας να μη γίνεις απάνθρωπος. Δεν πετυχαίνει πάντα αλλά μέσα στην προσπάθεια δεν υπάρχει μόνο μπέρδεμα και απογοήτευση. Υπάρχει πάντα η τρομερή δυνατότητα που έχεις να επανανοηματοδοτήσεις τα πράγματα. Υπάρχει πάντα κάπου ένα σκοτάδι που λάμπει.

Και σε προσωπικό επίπεδο, πώς θα την περάσετε φέτος; Θα σας δούμε κάπου επί σκηνής;

Συνεχίζουμε λοιπόν και εργαζόμαστε πάνω σε καινούργιο υλικό και μάλιστα δύο από τα καινούργια μας τραγούδια έχουν ανέβει ήδη σε ψηφιακή μορφή στο διαδίκτυο. Επόμενο προγραμματισμένο live είναι στις 29 Γενάρη στο Γυάλινο UpStage, και για τα υπόλοιπα θα τα πούμε στην πορεία.