Δευτέρα 19 Μαρτίου 2012

Ιστορική πρωτοβουλία συμφιλίωσης Νταλάρα - Πανούση

Αντιλαμβανόμενα τις απαιτήσεις των καιρών, τα «Μουσικά Προάστια» φιλοξενούν μία πρωτοποριακή πρόταση συμφιλίωσης του Γιώργου Νταλάρα με τον Τζίμη Πανούση. Την πρόταση διατυπώνει ο Ειρηναίος Λουγδούνου, ο οποίος πλέον προστατεύει με την ευλογία του τούτο εδώ το blog. Μ.Π.

ΕΚΤΑΚΤΗ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ (19/3/2012): Η πρωτοβουλία ήδη απέδωσε τους πρώτους καρπούς! Σε καλό κλίμα διεξήχθη σήμερα η συνάντηση του Τζίμη Πανούση με την Ιερά Επισκοπική Επιτροπή Συμφιλιώσεως, απ' όπου και η αποκλειστική φωτογραφία που δημοσιεύουμε. Θα σας ενημερώσουμε εκ νέου για οποιαδήποτε άλλη εξέλιξη στο φλέγον αυτό θέμα.



Αποκλειστική φωτογραφία από τη συνάντηση του Τζίμη Πανούση
με την Ιερά Επισκοπική Επιτροπή Συμφιλιώσεως.


Επειδή περι Νταλάρα ο λόγος, ας εφαρμόσωμε την αρχήν "αρχή σοφίας ονομάτων επίσκεψις". Η λέξις προέρχεται από το ρωσικόν "ντα" (=ναι) και το "λάρα" ήτοι την Λάραν Κρόφτ, ηρωίδα του γνωστού computer game "Tomb Raider". Το οποίο προφέρεται σωστά Τουμ Ρέιντερ, αλλά όλος ο κόσμος το λέει Τομπ Ράιντερ. Κακώς. Διότι προφερόμενον ούτως ακούεται "Τομ Ράιντερ" και νομίζει ο άλλος ότι είναι κάποιος Θωμάς καβαλάρης. Ουδέν αναληθέστερον! Tomb Raider σημαίνει τυμβωρύχος και ιδού το κλειδί της υποθέσεως: τυμβωρυχίαν διαπράττει ο Τζίμης ο Πανούσης! Τυμβωρυχίαν ασύστολον, τυμβωρυχίαν αδίστακτον, τυμβωρυχίαν ιερόσυλον. Διότι ποίος είναι ο Τζίμης ο Πανούσης ώστε να αποπειράται την τοιαύτην τυμβωρυχίαν;


Aς αφήσω προς το παρόν το ερώτημα να αιωρήται αορίστως και απειλητικώς, ως άλλη Δαμόκλειος σπάθη, και ας επανέλθω εις το αρχικόν θέμα. "Ντα Λάρα" λοιπόν, ήτοι "Ναι-Λάρα". Διαπιστώνομεν εδώ μίαν κατάφασιν και δη κατάφασιν προς την Λάραν. Εις το παιχνίδι Τουμ Ρέιντερ η Λάρα είναι αρχαιολόγος καταδιώκουσα τυμβωρύχους. Συνεπώς θεμελιούται ετυμολογικώς η αντίθεσις Λάρας-τυμβωρύχων, άρα και Νταλάρα-Πανούση.



Θα ημπορούσε άραγε να κατασιγασθή αυτή η αντιπαλότης; Δεν διδάσκει η θρησκεία μας ότι πρέπει να συγχωρούμε τους εχθρούς μας, ου μην αλλά και να στρέφωμε και το άλλον μάγουλον; Πώς θα ημπορούσε λοιπόν να επιτευχθή ένα κλίμα καταλλαγής, συνδιαλλαγής και ουχί συναλλαγής; Κρίσιμον ερώτημα! Προχείρως θα επρότεινα η καταλλαγή ταύτη να κατορθωθή δι' εκκλησιαστικής παρεμβάσεως. Να συσταθή μία επιτροπή, πνευματικής φύσεως, αποτελουμένη από κληρικούς, θεολόγους και μουσικολόγους, αγάμους κατά προτίμησιν (δια να μην υπεισέρχεται ο σαρκικός παράγων) και να αποπειραθή μίαν συμφιλίωσιν. Απαραίτητον κρίνω της επιτροπής να προεδρεύη επίσκοπος. Διότι, όπως είχεν είπη ο Άγιος Ιγνάτιος ο Αντιοχείας, όπου ευρίσκεται ο επίσκοπος, εκεί ευρίσκεται και ο Χριστός. Και ποίοι, ΠΟΙΟΙ λέγω, είμεθα εμείς ν' αμφισβητήσωμε τον Άγιον Ιγνάτιον τον Αντιοχείας; Άρα το διαδικαστικόν θέμα ελύθη, και μετά χαράς ανεκλαλήτου αναγγέλλω την συγκρότησιν της ιεράς επιτροπής, αποτελουμένης από τους Αγίους:

Μεσσηνίας Σφέλλαν
Χίου Μαστίχαν,
Μυκόνου Κοπανιστήν,
Φαρσάλων Χαλβάν,
Κερκύρας Μπουρδέτον,
Πανοράματος Τρίγωνα,
Λακωνίας Σύγκλινον,
Τυρνάβου Ούζον,
Κεφαλληνίας Ρομπόλαν,
Σαντορίνης Φάβαν και
Μεσολογγίου Αυγοτάραχον.

Ας προχωρήσωμε τότε εις την ουσίαν, ήτοι την τυμβωρυχίαν. Ας μη νομισθή ότι, εάν ο Τζίμης ο Πανούσης είναι τυμβωρύχος, ο Νταλάρας είναι τύμβος. Ο Νταλάρας δεν είναι τύμβος, εν τη εννοία ότι δεν είναι νεκρός. Δεν είναι πτώμα. Δεν είναι λείψανον! Δεν είναι σορός. Είναι όμως τύμβος, εν τη εννοία ότι είναι μνημείον αιωνίας διαρκείας, και δη μνημείον πολιτιστικής παραδόσεως. Μνημείον όχι εν τη εννοία του μνήματος, αλλά εν τη εννοία της ενσωματώσεως της μνήμης εις ορατόν σύμβολον. Ως μνημείον ζων πρέπει να τιμάται ο Νταλάρας, ως πηγή του Ζώντος Ύδατος (εν τη εννοία του Λαού), ως άμπελος ευκληματούσα, ως εκ του πατρός Λουκά Νταράλα εκπορευόμενος, ως λαλήσας δια των τραγουδιών. "Του λαού τα ντέρτια λέω κι όταν τραγουδάω κλαίω" έψαλε, και ποίος δεν εσυγκινήθη; Μόνον ο Άγιος Ιγνάτιος ο Αντιοχείας, και αυτός δια πρακτικούς λόγους (ήκμασε τον 1ον μ.Χ. αιώνα).

Δεν ημπορώ να προδικάσω τας αποφάσεις της ιερατικής επιτροπής, αλλά θα επρότεινον να συνεργασθώσι οι δύο "εχθροί". Και ποία καλυτέρα ευκαιρία από το Φεστιβάλ της Γιουροβίζιον. Ένα τραγούδι, τραγούδι λαϊκόν, τραγούδι που να μυρίζει ελληνικό θυμάρι και ελληνική ρήγανη, που να αναφερεται και στις ομορφιές της Ελλάδος μας (ώστε να επιτυγχάνεται και μία τουριστική προβολή, που τόσο την έχομε ανάγκη) και στην παράδοσή μας την τόσο περιφρονημένη και να εμπεριέχη και ένα πολιτικό μήνυμα κατά της Τρόικα και του ΔΝΤ δια να είμεθα επίκαιροι. Ένα τραγούδι που να συνθέση ο Τζίμης ο Πανούσης και να ερμηνεύση, όπως μόνο αυτός ημπορεί, ο Νταλάρας (με δεύτερη φωνη Μάριο Φραγκούλη). Την ενοχήστρωσι ας κάμη ο Μίμης Πλέσσας, διότι πάντοτε πρέπει να συσπειρούνται αι δυνάμεις του Έθνους. Και ας συμμετάσχουν εις το κουπλέ και άλλαι δυνάμεις όπως Λευτέρης Παπαδόπουλος, Δημήτρης Ιατρόπουλος, Εύη Δρούτσα και ο κύριος Θεοφάνους.

Ειρηναίος Λουγδούνου

3 σχόλια:

Τάσος Καραντής είπε...

Καμιά φορά τα παίρνω κι ο ίδιος στο κρανίο, που τρωγόμαστε σαν τα κοκόρια για την τέχνη(του τραγουδιού)καιτους καλλιτέχνες(όσον με αφορά - το ότι αρπάζομαι εύκολα - ευθύνεται η λαϊκή καταγωγή μου, με όσα τη συνοδεύουν)- ... και γούσταρα, να πω την αλήθεια, το παραληρηματικό - σουρεαλιστικό δημιούργημα του Ειρηναίου Λουγδούνου.
Είπα λοιπόν να συνεισφέρω - όχι προς την συμφιλίωση Νταλάρα/Πανούση(αν και πάντα είμαι υπέρ των συμφιλιώσεων), αλλά, με ένα παραληρηματικό δημιούργημά μου, λίγο χιούμορ. Δεν έχω πιει τίποτα ληγμένα πάντως και στέκω καλά στα φρένα, αλλά είμαι λίγο της πνευματικής περιπέτειας :

ΠΟΛΥΠΛΟΚΟΤΗΤΑ

Γοητευτικές επιθυμίες σε χρώμα κόκκινο
εκστατικά
μεταλλάχτηκαν
σε απρόσμενα
παλλόμενα
διαγράμματα.
Οι διαστάσεις τους
ιδρωμένες
κατέρρευσαν
κάτω από άγρια αγωνία
και συρρικνώθηκαν
σε μια αφηρημένη
ακαταλαβίστικη
διάταξη.
Η νέα τους αυτή
απερίγραπτη
υπόσταση
ήταν πρωτόγνωρα
αυτόνομη
κι αυθεντική.
Η γαλήνια
ηλεκτρική
έκπληξη
που ακολούθησε
δημιούργησε
μια ευεργετική
αίσθηση
τρυφερότητας
και λαγνείας.
Ανεμπόδιστα
την διαδέχτηκε
μια αόρατη
προοπτική
οικειότητας
που έμοιαζε
σαν μια εύθραυστη ψευδαίθηση.
Η ομίχλη
που κάλυψε
την περιμετρική έκταση
της πραγματικότητας
οδήγησε
σε μια ακατανόητη
αντίστροφη
περιστρεφόμενη
παλινδρομική
αναδίπλωση.
Η διαδικασία της αφύπνισης
μετέβαλλε
τη δομή της πυκνότητας
η οποία διέφυγε κλιμακωτά
με μια εκρηκτική εκτόξευση
στον ανεξερεύνητο ορίζοντα
μιας μεγαλόπρεπης ανταύγειας.
Η πολλαπλή απεικόνιση
αυτής της κατανυκτικής αγαλλίασης
συσσωρεύτηκε με σφοδρότητα
σε μια αστραφτερή απόχρωση απόλαυσης
που αποτυπώθηκε
παρανοϊκά
στον πυρήνα
ενός ετοιμόρροπου σχεδίου.
Η ναυαγισμένη αυτή εικόνα
αναδύθηκε ακίνητη
από μια ψυχεδελική διαδικασία
κι ανυψώθηκε
ανάστροφα
εκκρίνοντας ενέργεια.
Στο τέλος - όπως πάντα -
απέμεινε μόνο
μια αμελητέα επίστρωση
αυτής της διαδαλώδους πολυπλοκότητας.

Ανώνυμος είπε...

Είσαι τρελή;

Τάσος Καραντής είπε...

Ναι ... με τις τηγανητές πατάτες!
Λοιπόν φίλε/η, την κάναμε την πλάκα μας, και μάλιστα, φιλοξενούμενοι, στο μπλογκ του Ηρακλή. Παν μέτρον άριστον.
Άκου τώρα λίγο Κουγιουμτζή - Νταλάρα, άκου και Πανούση(σου προτείνω το "Αν η γιαγιά μου είχε ρουλεμάν") και καλή ακρόαση.
Ηρακλή καλή συμφιλίωση!