Τετάρτη 12 Δεκεμβρίου 2007

Ηλίας Κατσούλης: "Δώδεκα. Κι ούτε ένα τηλεφώνημα"


Πέμπτη 22 Δεκεμβρίου 2005

Ακούω τελευταία από τα λεγόμενα «ποιοτικά» ραδιόφωνα ένα τραγούδι σουξέ κάποτε. Άνοιξε το δρόμο προς τη «δόξα» της Βίσση. Προσωπικά δεν μου άρεσε ποτέ. Τι υποκρισία όμως, θεέ μου! Το τραγουδούν τώρα Γαλάνη και Πρωτοψάλτη σ’ ένα cd από τις περυσινές εμφανίσεις τους σε γνωστό κέντρο. Και ξαφνικά «καθαγιάστηκε» το καρβέλειο αυτό μελό και πήρε διαβατήριο για εκπομπές παραγωγών που δεν σηκώνουν μύγα στο σπαθί τους, αυτό που θερίζει και λογοκρίνει ό,τι δεν είναι κατόπιν εντολής της εταιρείας ή σφοδρής επιθυμίας του διευθυντή προγράμματος. Ωραίες και τίμιες προσπάθειες μικρών εταιρειών, νέων καλλιτεχνών, αλλά και καθιερωμένων που δεν συμμορφώνονται «προς τας υποδείξεις» πηγαίνουν στον γνωστό κάλαθο.

Κόβουν, βλέπεις, χρόνο από τη μετάδοση (πολλαπλή) τραγουδιών των εκλεκτών και ημετέρων.

Δώδεκα. Κι ούτε ένα τηλεφώνημα.

Ποιος να τηλεφωνήσει για σένα φτωχό κι ανυπεράσπιστο τραγουδάκι μου. Διάβασε εσύ τον Καβάφη σου και μελαγχόλησε. Για σένα πέρασεν η ώρα. Άλλο δώδεκα, άλλο δώδεκα και μισή. Δεν έχει πλοίο για σε, δεν έχει οδό ούτε και σταθμό για να σε μεταδώσει.
Ηλίας Κατσούλης
(από τη στήλη «Ημερολόγιο Τραγουδιών», περιοδικό «Δίφωνο», τεύχος 125, Φεβρουάριος 2006, σελ. 16.)

2 σχόλια:

αμμος είπε...

Μου αρέσουν πολύ οι αναδημοσιεύσεις που κάνεις κατά καιρούς, ιδίως επειδή δεν αντλείς από την επικαιρότητα κείμενα που είναι επίκαιρα.

Μουσικά Προάστια είπε...

Ευχαριστούμε! Δύο είναι οι λόγοι των αναδημοσιεύσεων, ο ένας αρνητικός και ο άλλος θετικός. Ο αρνητικός: δυστυχώς δεν υπάρχει καθόλου χρόνος για συχνή πρωτογενή ανάλυση και σχολιασμό. Ο θετικός: ευτυχώς άλλοι τα εχουν ήδη πει καλύτερα και ωραιότερα απο μας.
Γεια και χαρά.